Zweten en zingen

Zaterdagmiddag om 14 uur zijn we op Schiphol aan onze reis begonnen. Of eigenlijk al een paar uur eerder, toen David samen met Eva ons in Nijkerk met zijn auto ophaalde. Na het inchecken van onze bagage (beide tassen bleven gelukkig onder de limiet van 20 kilo, waardoor gestress als vorig jaar in Amerika ons bespaard bleef) hadden we nog tijd genoeg om met elkaar wat te drinken. Daarna gingen we naar de gate, waar de CX 270 van Cathay Pacific klaar stond.

Het was elf uur vliegen naar Hongkong, maar met een paar films (127 hours: voor wie goed tegen bloed kan, en The way back: over een lange ontsnapping uit een werkkamp in Siberië naar India), wat lezen en wat dommelen ging de tijd snel.

We landden even na 7 uur in Hongkong, dus toen het in Nederland nog één uur in de nacht was. Omdat we heel lang moesten wachten bij de immigratiebalie, waren we pas na 9 uur in het Royal View Hotel. Onze kamer was nog niet klaar, maar we konden gelukkig in de Health Club een douche nemen. Opgefrist gingen we om 10 uur met de shuttlebus van het hotel naar de metro en tegen 11 uur kwamen we al zwetend (bewolkt en 28 graden) bij St. Andrews Church aan Nathan Road in het hartje van het stadsdeel Kowloon. Zoals door oud-PKN-secretaris Bas Plaisier (hij werkt nu hier in Hongkong) vooraf al aangegeven, bleek St. Andrews een evangelisch getinte Anglicaanse kerk die met het Evangelie midden in deze tijd en midden in de stad staat. De kerk met Engels als voertaal was stampvol Chinese christenen. We konden ons hart ophalen aan bekende praiseliederen en hymns als Make way for the King of kings, Hosannah in the highest en Lord, I lift your name up high. En ook aan het enthousiasme van de kleine en grote kinderen die voorin de kerk hun bijdrage leverden. ‘Heel veel Nina’s’, volgens Ineke. Het is Palmpasen en dus waren er plenty palmtakken, die hier in de stad ruim voorhanden zijn. Een echtpaar vertelde in de dienst enthousiast over de Marriage Course die ze gevolgd hadden en net als in Nederland benadrukten ze: Nee, het is niet alleen voor wie een slecht huwelijk heeft! En we konden met onze Chinese broers en zussen meebidden: ‘For the power, the kingdom and the glory are Yours, now and forever’. En na de dienst was er koffie.

Daarna hebben we een paar uur door de wijk Tim Tsa Tsui in het stadsdeel Kowloon geslenterd: door straten vol winkels en winkeltjes, markten en marktjes, zo Chinees als we het ons hadden voorgesteld. Het was een mix van rijk en arm: hier series sieradenwinkels, daar kleine uitdragerijen van levensmiddelen; hier marmeren kantoren, daar compleet uitgewoonde flats. En op diverse plekken inwoners van Hongkong die hun loterijbriefjes invulden in de hoop eindelijk die grote klapper te maken waar ze al zo lang van dromen.

Gedachtig het advies: ga direct mee in het tijdsritme van de plaats waar je bent, probeerden we wakker en dus in beweging te blijven tot het hier avond is. Maar na een nacht zonder veel slaap viel dat sjouwen door de stad niet altijd mee. Ineke had zoals ze dat noemt ‘kookvoeten’. Ja, en dan moet je op de terugweg in een overvolle metro ook nog staande je koffie opdrinken. Ik zei tegen Ineke: ‘Er staat niemand voor je op. Ze zien kennelijk niet aan je dat je zestig geweest bent. Dat is een mooi compliment’. Waarop Ineke’s reactie was: ‘Maar nu even niet’. 

Toen we om 16.30 uur weer in het hotel waren, konden we naar onze kamer: mooi, ruim en met uitzicht op het water. Maar door de wolken en regen was het uitzicht minder ‘koninklijk’ dan de naam van het hotel doet vermoeden. Na een nieuwe opfrisdouche gingen we begin van de avond naar het Aziatisch buffet, waarbij we vaak tegen elkaar zeiden: echt geen idee wat we eten, maar lekker is het. Het is nu 21.45 uur (bij jullie dus 15.45 uur). We proberen het nog tot 23 uur vol te houden en dan hopen we een goede nacht te maken.