Octopus

Vannacht hebben we maar liefst acht uur geslapen. Dat is heel wat meer dan bij vorige verre vliegreizen, overigens ook wel een beetje dankzij mr. Temazepam! Ondanks een paar kleine slaapaanvallen vandaag (vooral stil zittend in bus of metro) valt het met onze jetlag dus best wel mee.

We hebben vandaag van 9.30 tot 19 uur ‘sightseeing Hongkong’ gedaan: lopend, maar vooral met metro, bus, minibus en tram, allemaal met behulp van de handige Octopus-veelrittenkaart voor het hele openbaar vervoer hier – met dank aan Bas Plaisier voor de tip. We zijn eerst naar de haven van Aberdeen gegaan, aan de zuidkant van Hongkong Island: vroeger dé vissershaven van Hongkong met een ongerept uitzicht, nu een smalle zeestrook waarbij nieuwe torenflats het decor vormen voor oude sampans en houseboats. En veel vis wordt er als gevolg van de verontreiniging en overbevissing van de Zuid-Chinese zee niet meer gevangen.

Daarna reden we naar Repulse Bay, even weg van de megadrukke metropool: een boulevard, palmbomen, restaurants en een strand, maar zelfs hier flatgebouwen op de achtergrond. Plus een menigte van goden, waarbij de god van rijkdom en welvaart letterlijk het meest werd aanbeden.

Om Ineke’s kookvoeten af te koelen was er in Repulse Bay water genoeg, zoals trouwens ook op tal van andere plekken waar we langskwamen. 

Van Repulse Bay gingen we met de bus en de Peaktram (op sommige stukken met een helling van 45 graden steil omhoog) naar de Victoriapeak, het hoogste punt van Hongkong Island. Vanaf de Peak Tower heb je bij helder weer een schitterend uitzicht op de skyline van Hongkong. Maar vandaag was het bewolkt en heiig en was het uitzicht dus erg wazig. 

Van de Peak gingen we heuvelafwaarts naar de pieren van de Star Ferry en vandaar met de veerboot naar de overkant, terug naar Kowloon. Daarvandaan met de metro naar een van de eindstations en vandaar met de shuttlebus terug naar het hotel.

En verder

…. valt het ons op hoe behulpzaam en vriendelijk de mensen zijn. Diverse keren, toen we op straat zoekend rondkeken, kwamen er mensen op ons af die vroegen waar we heen moesten en ons de weg wezen. Een uit Engeland afkomstige meneer van in de zeventig liep vandaag zelfs minutenlang met ons mee om zeker te weten dat we op de goede plek uitkwamen.

…. is de eeuwenlange Engelse invloed in Hongkong ook te merken aan de gedisciplineerde manier waarop iedereen keurig in de rij voor bus of tram gaat staan.

…. kun je hier op straat om de zoveel meter take-away eten kopen, gebakken of gestoomd waar je bij staat.

…. is mahjong ook voor de Hongkongchinezen een favoriet spel.

…. lijkt men hier een fobie te hebben voor verkoudheid, griep of andere infectieziekten. Je leest overal waarschuwingen om je hand voor je mond te houden, als je hoest en om een mondkapje te dragen, als je verkouden bent. 

Verder staat bij de liftknoppen in het hotel en de band van alle roltrappen aangegeven dat ze regelmatig gesteriliseerd of antibacterieel gedesinfecteerd worden. En grote posters roepen de mensen op zich tegen griep te laten inenten: voor zwangere vrouwen is het ‘the best gift to your child’.

… is de grond hier schaars en het aantal te huisvesten inwoners groot. Dus zijn de grondprijzen extreem hoog en wordt er vrijwel uitsluitend in de hoogte gebouwd: wolkenkrabbers dus zover het oog reikt en nog heel wat in aanbouw.