Goodbye Princess

Vandaag hebben we goodbye gezegd tegen de Princess Highway, waar we na de oversteek met de boot van de baai van Melbourne meer dan duizend kilometer op hebben gereden, meestal dicht langs de kust.

Maandagmorgen zijn we vertrokken van de camping in Mallacoota, na eerst bij de bakery naast de camping vers brood (duur is dat hier!) gehaald te hebben. Voor het eerst de laatste dagen reden we niet meer naar het Oosten, maar naar het Noorden. Koffiedrinken deden we in Eden. En uiteraard kom je daar de naam ‘Garden of Eden’ diverse keren tegen.

Na zo’n 150 kilometer kwamen we bij Mystery Bay, een baai met een mysterie: in 1880 verdwenen daar twee Engelse goudzoekers en het is altijd een mysterie gebleven, of ze zijn verdronken, vermoord of gewoon vertrokken. Aan die baai hebben we een paar uur gezeten; we krijgen er geen genoeg van om te kijken naar de golven die op de rotsen te pletter slaan. 

Aan het eind van de middag zijn we geland op een vrije (en gratis) camping in Bodalla forest, net boven Narooma. Nou ja, camping: staanplaatsen en twee smerige toiletten. Gelukkig (zeker voor Ineke) dat we een eigen toilet aan boord hebben.

Dinsdagmorgen reden we al om negen uur (voor ons doen is dat vroeg) van deze ‘camping’ weg voor een lange rit (ca. 340 kilometer): het eerste stuk ging nog over de Princess Highway, maar bij Nowra zeiden we die gedag en reden we het binnenland in. We willen namelijk naar het mooie berggebied ten Westen van Sydney: de Blue Mountains. Onze halteplaats aan het eind van de middag was Penrith, de poort naar de Blue Mountains.

En verder

… zagen we de afgelopen dagen (net als vorig jaar in Amerika trouwens) een paar keer een begraafplaats zo aan de kant van de weg. Niet zoals bij ons afgeschermd door bomen en struiken en met hekken er om heen, maar direct langs de weg zonder enige afgrenzing. Zou dat een bedoeling hebben? De dood niet wegstoppen? De dood midden in het leven?

… is het hier herfst en zien sommige bomen er prachtig rood en geel uit met hun verkleurende bladeren. Toch geldt dat maar voor 10 procent van de bomen. De rest (ook de loofbomen) blijft groen, ook in herfst en winter. Dat zijn de inheemse bomen en struiken. Alleen de geïmporteerde boomsoorten verliezen hun blad.

Het weer heeft een stapje teruggedaan. Maandag en dinsdag: bewolkt met soms een spat regen, met een enkele zonnestraal, 17 graden.

Het avondeten: maandag rijst met kip en loeihete Indische kerriesaus. Dinsdag: wat er over was van gisteren.

… hebben we na het hoestdrankbier van de eerste dagen geen nieuw bier meer gekocht. Het is schrikbarend duur: 40 dollar voor 24 blikjes. Dan maar niet. Wijn is ook lekker.

… werd zondag bij het Avondmaal in Lakes Entrances ook glutenvrij brood aangeboden. Mooi is dat, dat er zo rekening wordt gehouden met wie niet tegen brood-met-gluten kan.

… was het eerste wat een mevrouw zondag na de kerk riep, toen ze begreep dat we uit Nederland kwamen: O, van André, de violist uit Geleen bij Maastricht. Ineke snapte natuurlijk direct wat ze bedoelde: André Rieu die eerder dit jaar in Australië was en in deze mevrouw een absolute fan had gevonden.

… feliciteren we Elsbeth van harte met haar veertigste verjaardag op 5 mei a.s.

... staat de teller inmiddels iets boven de 2000 kilometer.